Sejmowa prezentacja projektu „sieci szpitali”

Wypowiedzi na posiedzeniach Sejmu

Posiedzenie nr 37 w dniu 10-03-2017

Informacja ministra zdrowia o systemie podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Piotr Gryza:

Szanowny Panie Marszałku! Szanowni Państwo Zadający Pytania! Szanowni Państwo! Wysoki Sejmie! Postaram się odpowiedzieć w ramach pewnych bloków tematycznych, ale najpierw powiem, że warto jednak, zanim podejmie się dyskusję, znać projekt ustawy.

Pan poseł Sowa sformułował tezę, że w wyniku tej ustawy znacznie wzrośnie rola wojewodów. Panie pośle, to jest po prostu kompromitacja. To pan zupełnie nie zna tego projektu. Jak mamy zabierać się do poważnej pracy, skoro pan nie poznał tego projektu?

Kolejna sprawa, która wiąże się z wyjaśnieniem pewnych wątpliwości. Na przykład pan poseł Kamysz czy kilku panów posłów z PSL-u pytało o szpitale powiatowe, wymieniono tu neurologię, ortopedię. Otóż, proszę państwa, najpierw przedstawmy pewną charakterystykę systemową. Powiedziałem o tym we wstępnym wystąpieniu. Między innymi na podstawie map potrzeb zdrowotnych widać, że znaczna część świadczeń wykonywanych w oddziałach specjalistycznych nie jest specjalistyczna. Jakość wyraża się m.in. tym, żeby świadczenie było wykonywane tam, gdzie jest wykonywane w dużej liczbie. Chodzi o to, żeby świadczenia rzeczywiście specjalistyczne przenosić do oddziałów wysoce specjalistycznych. I dlatego przygotowane są odpowiednie mechanizmy, m.in. rozliczenia świadczeń neurologicznych na takim podstawowym poziomie, jest to w projekcie regulacji zarówno ustawowej, jak i rozporządzenia, może się odbywać poprzez oddział chorób wewnętrznych, na podstawie działającego już zarządzenia prezesa, które mówi o pewnej współmierności świadczeń wykonywanych.

Kolejna istotna rzecz jest taka, że w projekcie rozporządzenia, na podstawie zapisu ustawowego, neurologia udarowa jest dołączana ze względu na swoje znaczenie do kontraktu, który będzie mógł otrzymać szpital, w tym wypadku szpital I stopnia. Podobnie dzieje się w przypadku ortopedii i traumatologii. Ten profil zostanie dołączony do szpitali I stopnia. A więc te nawoływania i groźba, jeżeli chodzi o brak dostępności świadczeń, to jest to tylko pewna gra wokół tej ustawy. Rozmawiajmy o szczegółach i te szczegóły wyjaśniajmy.

Proszę państwa, ja podobnie jak pan poseł Sośnierz jestem właściwie od początku tego systemu. Budowałem m.in. mazowiecką kasę chorych, byłem jej pierwszym dyrektorem. I taką nawałnicę, jaką przeżywa się teraz, przeżywałem również wtedy. Podobną nawałnicę przeżywałem również wtedy, kiedy budowano metodykę jednorodnych grup pacjentów. Jakaż była ogromna nawałnica związana z tym. Mówiono: jaka będzie porażka. Proszę państwa – zwracam się do pacjentów – nie wierzcie w to. Tak po prostu zawsze jest, kiedy dokonuje się istotnych zmian w ochronie zdrowia. Po prostu przez tę nawałnicę trzeba przejść. Bo żeby zrobić coś dobrego, trzeba właśnie odpowiadać na te pytania i iść, pomimo różnych przeciwności. (Oklaski)

Kolejna bardzo istotna sprawa związana jest z finansowaniem ryczałtowym i opowiadaniem takich rzeczy, że to się finansuje, że to pieniądz idzie przed pacjentem i że czy się stoi, czy się leży, 2 tys. się należy. Wyjaśniałem to m.in. w wypowiedzi wstępnej. Po pierwsze, istotne jest pytanie, jak nazwać system, który finansuje świadczenia, ale ma określony limit świadczeń. Czy to jest płacenie za usługę, czy to jest płacenie za pacjenta? Jak nazwać to świadczenie? Otóż każda metoda finansowania świadczeń w opiece zdrowotnej ma określone cechy, również wpływ negatywny i wpływ pozytywny.

Jeszcze raz powtórzę i odpowiem na wątpliwości dotyczące samego systemu finansowania świadczeń. Po pierwsze, z systemu ryczałtowego wyłączone są grupy świadczeń, które są zasadne do tego wyłączenia, które są szczególnie kosztochłonne, albo takie, których rozliczanie w sensie ryczałtowym nie jest zasadne. Listę tę przedstawiłem na samym początku. Zresztą ta lista jest przedmiotem regulacji rozporządzenia ministra zdrowia i może się ona zmieniać, bo to jest pewien system regulacyjny, który będziemy dostosowywać do bieżącej sytuacji. Jeśli chodzi o samo wyliczenie ryczałtowe, to rzeczywiście pierwszy sposób wyliczenia ryczałtu jest oparty na podstawie wykonania w roku 2015, z uwzględnieniem cen, które są stosowane oczywiście obecnie.

Natomiast w takich sytuacjach, w których np. szpital był przez jakiś czas wyłączony albo miał remont, albo gdy nastąpiło inne zdarzenie, ustawa i projekt rozporządzenia przewidują takie wyjątki i takie wyjątki uwzględnia się w tej regulacji. Budowa ryczałtu polega na tym, że na podstawie świadczeń wykonanych w bieżącym okresie rozliczeniowym opracowywany jest plan finansowy w kolejnym okresie rozliczeniowym, z uwzględnieniem tego, że jeśli wykonałeś mniej, to będziesz miał mniej, jeśli wykonałeś więcej, to będziesz miał trochę więcej.

Element ten związany jest jeszcze ze wskaźnikowaniem jakościowym, czyli jeśli masz certyfikat jakości wydany poprzez akredytację ministra zdrowia albo jeśli wykonujesz więcej świadczeń w zakresie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej w porównaniu do okresu poprzedniego, albo jeśli wykonujesz trudniejsze hospitalizacje, a to wyraża się prostym wskaźnikiem, średnia wartość hospitalizacji jest większa, niż była w okresie poprzednim, to wtedy te wskaźniki zwiększają ci kwotę ryczałtu.

I jeszcze jedna bardzo ważna sprawa. W dalszym ciągu obowiązują wszystkie regulacje, które obowiązują obecnie, a więc: kwestie koszykowe, kwestie taryfikacyjne. To wszystko powoduje nałożenie pewnego rygoru na podmioty wykonujące świadczenia. A poza tym, proszę państwa, z rozporządzenia w sprawie ogólnych warunków umów wiadomo, że jeśli świadczeniodawca nie będzie wykonywał świadczeń, to Narodowy Fundusz Zdrowia zerwie z nim umowę i taki będzie jego koniec. A więc rygor dotyczący niewykonywania świadczeń jest utrzymany, a wynagrodzenie w kolejnym okresie jest bezwzględnie związane z tym, w jaki sposób szpital pracował w poprzednim okresie rozliczeniowym. Nie ma zatem żadnego ryzyka – żadnego ryzyka – ażeby można było bez podstaw postawić tezę: Czy się stoi, czy się leży, 2 tys. się należy.

Co więcej, taki system prowadzi do większej efektywności, ponieważ pewną cechą naszego systemu jest to, co np. zauważył NIK w ramach kontroli działalności Narodowego Funduszu Zdrowia za rok 2015, że wzrasta kwota środków finansowych przeznaczonych na świadczenia, wzrasta nawet liczba świadczeń, a nie poprawia się dostęp do świadczeń. Ten sposób rozliczenia, a także budowy całego systemu jest odpowiedzią na tę sytuację. Chodzi bowiem o to, żeby pacjent uzyskał adekwatny dostęp do świadczeń. Metoda elastyczna, czyli połączenie metody ryczałtowej, która jest związana z tym, co dany podmiot wykonywał, z metodą związaną z finansowaniem wydzielonych świadczeń, po pierwsze, ma gwarantować właściwy dostęp, ma stworzyć możliwość sfinansowania świadczeń, które wymagają szczególnej troski ze strony regulatora, a jednocześnie zwiększyć efektywność działania całego systemu.

Kolejna grupa pytań, które postawiono, wiąże się z tym, mam takie wrażenie, że państwo mówicie o mnie czy o nas, a myślicie o sobie. Wypowiadacie się na temat tego systemu, a mówicie o systemie, który działa. To jest bardzo ważne przesłanie.

Pan poseł Arłukowicz powiedział, że to jest komunizm. Ja na komunizmie nie znam się tak bardzo dobrze jak pan poseł. I to jest nieuzasadnione, zupełnie nieuzasadnione twierdzenie (Oklaski). I to nie ma nic wspólnego z budżetem. To nie ma nic wspólnego z budżetem. Proszę państwa, jeśli odwoływalibyśmy się do PRL-u, do modelu Siemaszki, to ten model miał kilka cech, np. przypisanie pacjenta do rejonu, tak? Tutaj nie ma takiej sytuacji, zresztą trudno byłoby taki mechanizm zastosować. Pacjent ma wolność wyboru. To jest też odpowiedź na jedno z pytań, jakie zostały postawione. Pacjent ma możliwość wyboru i to pacjent wybiera, w którym podmiocie będzie chciał uzyskać opiekę zdrowotną.

Kolejna sprawa. Padło kilka pytań dotyczących… Aha, może jeszcze taka sprawa. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, w jakim systemie działamy obecnie. Działamy w systemie konkursowym. Otóż, proszę państwa, system konkursowy ma to do siebie, że aby ktoś wygrał, ktoś musi przegrać. I nie ma tutaj: przebacz. W chwili SPOT, jeśli są określone środki finansowe, ktoś musi przegrać, żeby ktoś mógł wygrać. Jeśli np. wejdzie mały podmiot z pewnym zakresem, a szpital wieloprofilowy przegra konkurs nie na całość, tylko na pewien zakres, to spowodujemy taką sytuację, że ten szpital de facto będzie musiał upaść. My w tej chwili mamy taki system, który się rozpływa w bardzo wielu strumykach finansowych, i to jest takie powolne umieranie wielu szpitali, powolne umieranie wielu szpitali. Ten system trzeba zastosować. Jeśli pytacie właśnie o efektywność systemu, to tutaj jest odpowiedź na pytanie o efektywność systemu. Wskazujemy istotne podmioty funkcjonujące na rynku. My niczego nie zamykamy, nie prowadzimy do likwidacji, tylko dajemy w tym projekcie gwarancję funkcjonowania istotnym i bardzo istotnym podmiotom funkcjonującym na rynku, tak żeby te podmioty mogły wykonywać świadczenia zarówno teraz, bo dostęp do świadczeń istnieje w tej chwili, jak i za rok, za 5 lat.

I jeszcze odwołanie do wypowiedzi pana posła Kamysza. Powiedział on o tym, że podmioty samorządowe, podmioty powiatowe przeprowadzały wiele inwestycji, poprawiły jakość. Tak, i ten system właśnie gwarantuje to, że te środki zainwestowane będą miały cechę trwałości, że te podmioty będą mogły normalnie wykonywać swoją działalność. Co więcej jeszcze, ten system zachęca do inwestycji, dlatego że gwarantuje pewną ciągłość, podaje pewną strukturę, nadaje pewien porządek, określa, w jakim kierunku powinno się inwestować, w jakim kierunku szpital powinien się rozwijać. To właśnie teraz stwarzane są podstawy do tego, żeby wiedzieć, że jeśli będę inwestował w tym zakresie – to się wpisuje w pewien obszar odpowiedzialności szpitala określonego stopnia – to ta inwestycja będzie rzeczywiście zasadna. Proszę państwa, już w poprzedniej kadencji wprowadzono mechanizm oceny celowości inwestycji, bo dostrzeżono, że w ochronie zdrowia nie każda inwestycja jest celowa. Nawet można by postawić tezę, że jeśli prowadzimy inwestycje niecelowe, to de facto doprowadzamy do destrukcji systemu, ponieważ w przypadku każdej inwestycji niecelowej występuje się z roszczeniem o środki publiczne. Dlatego tak ważne jest to, żeby monitorować proces inwestycyjny. I stąd m.in. rząd w poprzedniej kadencji wprowadził mechanizm oceny celowości inwestycji. My ten proces nieco rozszerzyliśmy, wprowadzając instrumenty IOWISZ-a, a sama regulacja związana z systemem zabezpieczenia stwarza obszary i mówi: jeśli będziesz się rozwijał w tym zakresie, jeśli to jest zakres, który odpowiada pewnej odpowiedzialności szpitala twojego stopnia, powinieneś inwestować.

I wreszcie sprawa dotycząca szpitali, które do sieci nie wchodzą. Otóż, proszę państwa, do systemu zabezpieczenia wchodzi 91% wartości świadczeń zdrowotnych, czyli znakomita większość wykonywanych świadczeń wchodzi do systemu zabezpieczenia. Tutaj nie ma żadnej obawy o brak dostępności świadczeń. Natomiast oczywiście ci, którzy nie znajdą się w tym systemie, mogą być poddani procedurze konkursowej, z tym że ta procedura konkursowa będzie bardziej zasadna, bo będzie skierowana do mniejszej liczby podmiotów i będzie obejmować mniejszą liczbę świadczeń, które powinien płatnik publiczny w imieniu pacjenta zakupić.

Sprawa geriatrii, która tutaj się pojawiała. Otóż stanowisko ministra zdrowia w tej sprawie jest następujące – leczenie starszego pacjenta w szpitalu powinno być ograniczone do minimum. Chodzi o to, żeby starszego pacjenta leczyć w jego środowisku, a lekarze geriatrii są absolutnie niezbędni, ale jako konsultanci. Oni powinni pomagać lekarzom w szpitalu, lekarzom w ambulatoryjnej opiece specjalistycznej, wreszcie lekarzom POZ. Tak, oni są potrzebni i trzeba ich kształcić, bo lekarzy geriatrów jest mało. Dlatego ośrodki geriatryczne powinny mieć przede wszystkim wymiar naukowo-dydaktyczny, tak żeby mogli się kształcić nowi geriatrzy. Takie ośrodki należy rozwijać w ośrodkach klinicznych. Natomiast tutaj nie będzie następowała jakaś zasadnicza zmiana, dlatego że ośrodki geriatryczne, które są w tej chwili, mogą być rozliczane przez oddziały chorób wewnętrznych.

Pani poseł Małecka-Libera zapytała o wsparcie geriatryczne. Tak, rzeczywiście taki zamysł jest. Zresztą to już zostało wprowadzone, dlatego że w części wspólnej koszykowej jest wprowadzony zapis o procedurze geriatrycznej. Na pewno będziemy nadal szli w tę stronę, żeby ugruntowywać obowiązek wsparcia geriatrycznego w rozporządzeniach koszykowych, wychodząc właśnie z założenia, że lekarz geriatra jest potrzebny w działalności szpitala.

I wreszcie na koniec. To jest rzeczywiście zmiana poważna, a jednocześnie jest to drobna korekta systemowa, dlatego że znakomita większość istotnych podmiotów uzyskuje gwarancję finansowania, przez co poprawi się efektywność dostępu do świadczeń zdrowotnych, zwiększy się możliwość finansowania świadczeń szpitali, a przez to system stanie się bardziej stabilny i będzie możliwy jego dalszy rozwój. Dziękuję bardzo. (Oklaski)

żródło: http://www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=37&dzien=3&wyp=42&view=4

źródło: www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/wypowiedz.xsp?posiedzenie=37&dzien=3&wyp=42&view=4

Informacja Ministra zdrowia o systemie podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń zdrowotnych na posiedzeniu Sejmu RP w dniu 10 marca 2017 r.

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Piotr Gryza:

Projekt ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, wprowadzający system podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej (PSZ/ sieć szpitali) został przyjęty przez Radę Ministrów w dniu 21.02.2017 r.

Podstawowym celem projektu jest poprawienie dostępu dla pacjentów do świadczeń specjalistycznych w szczególności przez zapewnienie kompleksowości i koordynacji świadczeń ambulatoryjnych, szpitalnych i rehabilitacyjnych. Pacjent posiadający skierowanie do szpitala będzie mógł uzyskać świadczenia, w zależności od oceny specjalisty, zarówno w formie ambulatoryjnej jak i szpitalnej oraz skorzystać ze świadczeń rehabilitacyjnych. Jednocześnie działanie to powinno być podyktowane przede wszystkim aspektami zdrowotnymi (cyklem leczenia pacjenta), a nie rozliczeniowymi.

Konieczność opracowania tego projektu wynikała z diagnozy obecnego systemu kontraktowania świadczeń, w którego funkcjonowaniu stwierdzono szereg dysfunkcji, wśród których w szczególności należy wymienić następujące:

  • Niemal nieograniczona możliwość ubiegania się przez podmioty lecznicze
    o zawarcie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej z NFZ przy jednoczesnym zawieraniu (od ponad 3 lat) umów w systemie nie w oparciu o postępowania konkursowe, ale o aneksowanie umów;
  • Okresowe postępowania konkursowe, dotyczące wyodrębnionych zakresów świadczeń oraz ich systemy rozliczeń, promujące fragmentację procesu udzielania świadczeń;
  • Promowanie, przez istniejący model kontraktowania, struktury świadczeniodawców
    w systemie jak również ich wewnętrznej struktury organizacyjnej w oparciu
    o produkty konkursowe/ rozliczeniowe konstruowane przez płatnika świadczeń,
    a nie w oparciu o potrzeby zdrowotne;
  • Ciągły stan niepewności, po stronie szpitali, co do przyszłych warunków finansowania ich działalności, utrudniający racjonalne inwestycje oraz długofalową politykę kadrową oraz powodujący marnotrawstwo zasobów;
  • Ograniczona możliwość dokonywania przesunięć środków pomiędzy kwotami kontraktów utrudniająca racjonalne zarządzanie wielooddziałowym szpitalem jako całością, co przyczynia się też do powstawania „nadwykonań” w niektórych zakresach świadczeń oraz „niewykonań” w innych zakresach;
  • Funkcjonujący model rozliczeń stwarzający presję na rozliczanie świadczeń względnie lepiej taryfikowanych, co prowadzi do takich zjawisk jak:
  • ograniczanie kosztów własnych przez kierowanie bardziej skomplikowanych przypadków do innych podmiotów;
  • preferowanie hospitalizacji pacjenta w sytuacjach, w których wystarczająca byłaby interwencja na poziomie ambulatoryjnej opieki specjalistycznej.

Projektowana ustawa pozwoli na wyeliminowanie wskazanych dysfunkcji wprowadzając następujące rozwiązania:

  • Odejście od zasady nieograniczonego ubiegania się o zawarcie kontraktu na rzecz stworzenia stabilnej sieci świadczeniodawców, obejmującej 6 poziomów zabezpieczenia, mającej zagwarantować pacjentom podstawowy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych w szpitalach;
  • Wprowadzenie, dla znacznej części świadczeń zdrowotnych rozliczanych w ramach PSZ,
    w miejsce rozliczeń na zasadzie fee for service – ryczałtowej formy finansowania;
  • Finansowanie w ramach jednej umowy PSZ, obok świadczeń z zakresu leczenia szpitalnego, również świadczeń z zakresu:
  • ambulatoryjnej opieki specjalistycznej (realizowanych w przychodniach przyszpitalnych),
  • rehabilitacji leczniczej w warunkach stacjonarnych lub oddziału dziennego,
  • nocnej i świątecznej opieki zdrowotnej.
  • Wspólny system rozliczeń w ramach umowy PSZ obejmujący lecznictwo szpitalne i ambulatoryjną opiekę specjalistyczną realizowaną w przychodniach przyszpitalnych.

Zmiany wprowadzane tą ustawą, oprócz ogólnego uporządkowania i ustrukturyzowania sektora szpitalnego, przyniosą realne korzyści w postaci:

  • poprawy koordynacji i ciągłości opieki nad pacjentem,
  • bardziej racjonalnego gospodarowania zasobami na opiekę zdrowotną,
  • zwiększenia stabilności finansowej szpitali, a przez to poprawy warunków do inwestowania w ich rozwój,

a wreszcie

  • dostosowania struktury wewnętrznej podmiotów leczniczych do aktualnych potrzeb zdrowotnych.

Projektowany system zabezpieczenia świadczeń realizowanych w sektorze szpitalnym jest również w dużej mierze odpowiedzią na wnioski płynących z map potrzeb zdrowotnych.

W dokumentach tych skazano między innymi, że istnieją oddziały, w których znaczna część wykazywanych świadczeń (niekiedy ponad 90%) może być sprawozdawana na oddziałach chirurgii ogólnej (chirurgii dziecięcej) lub chorób wewnętrznych (pediatrii) oraz, że oddziały te niekiedy charakteryzują się długim okresem oczekiwania na przyjęcie. Należy w związku z tym zwiększyć elastyczność zarządzania środkami finansowymi na poziomie świadczeniodawcy, umożliwiając przesuwanie środków pomiędzy zakresami.. Należy również umożliwić elastyczne zarządzanie środkami pomiędzy – ambulatoryjną opieką specjalistyczną i lecznictwem szpitalnym.

W ramach PSZ wyodrębnionych zostanie 6 poziomów zabezpieczenia:

  • poziom szpitali I stopnia,

  • poziom szpitali II stopnia,

  • poziom szpitali III stopnia,

  • poziom szpitali onkologicznych i pulmonologicznych,

  • poziom szpitali pediatrycznych,

  • poziom szpitali ogólnopolskich.

Poziomy te są zdefiniowane poprzez wskazanie charakteryzujących je profili z zakresu leczenia szpitalnego realizowanych w trybie hospitalizacji. Wyodrębnienie ww. poziomów odzwierciedla, w przypadku trzech pierwszych poziomów, gradację pod względem liczby realizowanych profili i stopnia ich specjalizacji. Dwa kolejne poziomy zostały wyodrębnione ze względu na specyfikę świadczeń, którym są one dedykowane. Natomiast wyodrębnienie poziomu ogólnopolskiego czyni zadość uznaniu szczególnej roli w systemie opieki zdrowotnej szpitali klinicznych oraz instytutów i niektórych innych szpitali tworzonych przez ministrów.

Podmioty zakwalifikowane do PSZ – w odniesieniu do zakresów i rodzajów świadczeń objętych taką kwalifikacją – będą miały zagwarantowaną możliwość zawarcia umów z NFZ, z pominięciem procedury konkursowej.

Rozliczanie kosztów świadczeń opieki zdrowotnej udzielanych na podstawie umów zawartych w ramach PSZ będzie się odbywać w dwóch formach: w formie płatności za wykonane usługi, obejmujących ponad 1/3 wartości świadczeń w zakresie lecznictwa szpitalnego oraz w formie ryczałtowej obejmującej ok. 2/3 wartości świadczeń.

Rozliczenie w formie ryczałtowej nie będzie oznaczać w żadnym razie prostego budżetowania szpitali.

Zachowany będzie w pełni system ewidencjonowania działalności szpitala przez płatnika – w szczególności z zastosowaniem narzędzia, jakim są Jednorodne Grupy Pacjentów.

Wysokość ryczałtu na następny okres rozliczeniowy będzie zależała od zakresu świadczeń wykonanych i sprawozdanych okresie poprzedzającym. Okres rozliczeniowy na podstawie projektu ustawy nie może być dłuższy niż rok. W momencie wdrożenia systemu okres rozliczeniowy będzie krótszy – kwartalny lub półroczny.

Podstawowe zasady ustalania wysokości ryczałtu zostały zawarte bezpośrednio w projektowanej ustawie. Zgodnie z projektem ustawy o kwocie ryczałtu decydować będą:

  • wysokość środków finansowych zaplanowanych na finansowanie świadczeń w formie ryczałtu, określona w planie zakupu świadczeń opieki zdrowotnej danego oddziału wojewódzkiego NFZ oraz
  • dane dotyczące świadczeń opieki zdrowotnej udzielonych i sprawozdanych za poprzedni okres rozliczeniowy, finansowanych w formie ryczałtu, w zakresie:
    • liczby i rodzaju udzielonych świadczeń;
    • cen udzielonych świadczeń;
    • parametrów jakościowych związanych z procesem udzielania tych świadczeń.
  • parametry dotyczące relacji liczby świadczeń opieki zdrowotnej wykonanych
    i sprawozdanych przez świadczeniodawcę w poprzednich okresach rozliczeniowych, odpowiadające wzrostowi lub spadkowi liczby tych świadczeń.

W drodze rozporządzeń Ministra Zdrowia określone zostaną szczegółowe zasady ustalania ryczałtu – w tym odrębnie na pierwszy okres funkcjonowania PSZ.

Oprócz finansowania ryczałtowego, o czym już wspomniano, zostaną wyodrębnione środki na sfinansowanie niektórych świadczeń opieki zdrowotnej, w przypadku których finansowanie w formie ryczałtu nie byłoby rozwiązaniem optymalnym. Wykaz takich świadczeń zostanie określony w drodze rozporządzenia Ministra Zdrowia. Przewiduje się, że będzie on zawierał np. takie pozycje jak:

  • diagnostyka i leczenie onkologiczne na podstawie karty diagnostyki i leczenia onkologicznego,
  • świadczenia wysokospecjalistyczne,
  • świadczenia związane z porodem,
  • endoprotezoplastyka stawu biodrowego lub kolanowego,
  • zabiegi usunięcia zaćmy,
  • chemioterapia,
  • radioterapia,
  • programy lekowe,
  • świadczenia opieki koordynowanej.

i szereg innych.

Kryteria kwalifikacji do PSZ zostały określone w projektowanej ustawie, a częściowo zostaną doprecyzowane na poziomie projektowanego rozporządzenia wykonawczego. Podstawowymi kryteriami określonymi w projekcie ustawy są:

  • posiadanie, w dniu kwalifikacji do PSZ, umowy o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej obowiązującą przez co najmniej 2 ostatnie lata kalendarzowe, dotyczącą udzielania świadczeń w trybie hospitalizacji (czyli w trybie „ostrym”);
  • udzielanie świadczeń w ramach IP albo SOR na podstawie umowy obowiązującej przez co najmniej 2 ostatnie lata kalendarzowe (w odniesieniu do poziomów szpitali stopnia I – III i poziomu pediatrycznego);
  • udzielanie świadczeń w ramach profilu anestezjologia i intensywna terapia na podstawie umowy obowiązującej przez co najmniej 2 ostatnie lata kalendarzowe (w odniesieniu do szpitali stopnia II i III;
  • udzielanie świadczeń w ramach minimalnej liczby profili określonych dla danego poziomu PSZ.

Na podstawie precyzyjnych kryteriów, nie pozostawiających pola do uznaniowości, dyrektorzy oddziałów wojewódzkich NFZ sporządzą wykazy świadczeniodawców zakwalifikowanych do PSZ, ze wskazaniem poziomu zabezpieczenia oraz wszystkich zakresów i rodzajów świadczeń, których dany szpital będzie mógł udzielać w ramach PSZ.

Pierwsze wykazy powinny zostać ogłoszone do 27 czerwca br. (a w przypadku podmiotów powstałych w wyniku połączenia – do 26 września br.). Natomiast początkiem obowiązywania wykazów będzie 1 października 2017 r.

Projekt ustawy przewiduje również szczególny tryb kwalifikacji, który powinien być zastosowany jedynie w sytuacjach wyjątkowych. W przypadku szpitali szczególnie istotnych dla prawidłowego funkcjonowania systemu oraz zabezpieczenia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, posiadających umowę z NFZ, obejmującą udzielanie świadczeń z zakresu leczenia szpitalnego w trybie hospitalizacji, dyrektor oddziału wojewódzkiego NFZ będzie mógł wskazać taki szpital do PSZ, pomimo niespełniania wszystkich kryteriów kwalifikacji – po uzyskaniu pozytywnej opinii Ministra Zdrowia.

Należy podkreślić, że o ile PSZ stanowić ma dominującą formę zapewnienia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej wykonywanych w szpitalach w trybie ostrym, to jednak w żadnym razie nie oznacza to całkowitego zastąpienia przez ten system obecnego modelu kontraktowania świadczeń opieki zdrowotnej – na zasadzie konkursów ofert lub rokowań, który zostanie również zachowany. Niezakwalifikowanie danego szpitala do PSZ nie oznacza, że zostanie on pozbawiony możliwości udzielania świadczeń, w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Dyrektor danego oddziału wojewódzkiego Funduszu będzie w dalszym ciągu ogłaszał postępowania w sprawie zawarcia umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, uwzględniając zidentyfikowane potrzeby zdrowotne na danym obszarze, w oparciu o sporządzony plan zakupu świadczeń.

Dyrektor oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia na podstawie porównania planu zakupu świadczeń zdrowotnych ze świadczeniami zdrowotnymi, które będą wykonywane przez świadczeniodawców w ramach systemu PSZ, przeprowadzi konkursy ofert na świadczenia zdrowotne, w zakresie których potrzeby zdrowotne na terenie danego województwa nie będą właściwie zaspokojone.

Wprowadzenie systemu kontraktowania i zabezpieczenia świadczeń szpitalnych zgodnie ze wskazanymi powyżej zasadami powinno przyczynić się do poprawy efektywności funkcjonowania systemu ochrony zdrowia oraz – co należy uznać najważniejszy cel tych zmian – zapewnienia pacjentom kompleksowej opieki zdrowotnej i zwiększenia właściwego dostępu do świadczeń zdrowotnych.

źródło: www.sejm.gov.pl

źródło:www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/transmisja.xsp?documentId=A2D3B9BEFD477248C12580E20030976B&symbol=WYPOWIEDZ_TRANSMISJA

Wypowiedź na 45 posiedzeniu Sejmu w dniu 07-07-2017

Pytania w sprawach bieżących – Geriatria w PSZ w „sieci szpitali”

Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia Piotr Gryza:

Szanowna Pani Marszałek! Szanowna Pani Poseł zadająca pytanie! Szanowni Państwo! Wysoka Izbo! W ramach systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej, zwanego w skrócie systemem zabezpieczenia, świadczenia w profilu geriatrii będą mogły być realizowane przez szpitale zakwalifikowane do poziomów III stopnia, szpitali ogólnopolskich oraz profili szpitalnych będących klinikami na bazie obcej. Dotyczy to 18 szpitali, które dotychczas realizowały te świadczenia w tym profilu.

Ponadto zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 13 czerwca 2017 r. w sprawie określenia szczegółowych kryteriów kwalifikacji świadczeniodawców do poziomów systemu zabezpieczenia szpital zakwalifikowany do poziomu szpitala I albo II stopnia, który zgodnie z ogłoszonym wykazem systemu zabezpieczenia będzie udzielał świadczeń w ramach profilu choroby wewnętrzne, będzie mógł również rozliczać profil geriatrii w całości, jeśli realizował świadczenia z profilu geriatrii przez ostatnie 2 lata kalendarzowe. Dotyczy to łącznie nie jednego szpitala, tylko dotyczy to 28 szpitali I i II stopnia oraz 18, o czym już wspomniałem wcześniej, szpitali III stopnia, ogólnopolskich oraz tych, które mają kliniki na bazie obcej. Łącznie w systemie zabezpieczenia znalazło się razem 46 profili. Na Mazowszu, bo jak sądzę, ta troska związana jest z Mazowszem, 5 profili nie spełniło kryteriów kwalifikacji ze względu na niespełnienie warunku posiadania kontraktu na profil geriatrii przez ostatnie 2 lata kalendarzowe. Na Mazowszu, o czym jeszcze wspomnę na końcu, oddział wojewódzki Narodowego Funduszu Zdrowia będzie ogłaszał właściwe postępowania konkursowe dotyczące geriatrii.

Jednocześnie w sprawie kontraktowania oddziałów geriatrycznych trzeba zaprezentować następujące stanowisko: pacjentem w podeszłym wieku należy starać się należycie zaopiekować przede wszystkim w jego środowisku życia. Pobyt pacjenta w podeszłym wieku w szpitalu należy ograniczyć do niezbędnego minimum. Leczenia ludzi starszych nie należy utożsamiać z leczeniem szpitalnym. Geriatria powinna mieć przede wszystkim charakter konsultacyjny.

(Poseł Mirosława Nykiel: To prawda.)

Lekarz geriatra powinien być dostępny jako konsultant dla każdego lekarza w szpitalu, a także w lecznictwie otwartym. Oddziały geriatryczne powinny odgrywać rolę przede wszystkim naukowo-dydaktyczną, dlatego należy kształcić lekarzy geriatrów i rozwijać geriatrię w ośrodkach dydaktycznych. W tej chwili mamy ponad 390 lekarzy geriatrów, więc kształcenie lekarzy geriatrów jest (Dźwięk telefonu komórkowego) – przepraszam – niezbędne i potrzebne, zatem kluczową kwestią dla rozwoju opieki geriatrycznej w Polsce jest wykształcenie odpowiedniej liczby specjalistów w tej dziedzinie medycyny. W związku z tym właściwym kierunkiem powinno być rozwijanie oddziałów geriatrycznych przede wszystkim w oddziałach powiązanych z uczelniami medycznymi. W dłuższej perspektywie należy dążyć do stworzenia warunków, w których na wszystkich oddziałach, na których hospitalizowane są osoby w wieku podeszłym, będzie istnieć możliwość konsultacji z lekarzem specjalistą w dziedzinie geriatrii.

W tym kontekście należy dodać, że obowiązek przeprowadzania oceny geriatrycznej istniał też dotychczas i dotyczył większości szpitali. Zgodnie z rozporządzeniem ministra zdrowia z dnia 22 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu lecznictwa szpitalnego świadczeniodawca udzielający świadczeń w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej jest zobowiązany do opracowania i wdrożenia procedury oceny geriatrycznej pacjenta z wyjątkiem oddziałów szpitalnych o profilu pediatrycznym, neonatologicznym oraz położniczo-ginekologicznym, a zatem przedmiotowa procedura powinna być przeprowadzona w szpitalu niezależnie od faktu posiadania oddziału geriatrycznego w ramach struktury organizacyjnej podmiotu leczniczego.

Jednocześnie trzeba dodać, że system zabezpieczenia stanowić ma dominującą formę zapewnienia dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej, wykonywaną w szpitalach w trybie ostrym. Jednak nie oznacza to całkowitego zastępowania przez ten system modelu obecnego kontraktowania świadczeń, opartego na zasadzie konkursu ofert lub rokowań, który zostanie również zachowany. Niezakwalifikowanie danego szpitala albo profilu do systemu zabezpieczenia nie oznacza więc, że zostanie on pozbawiony możliwości udzielania świadczeń w ramach kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia. Dyrektor danego oddziału wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia będzie w dalszym ciągu ogłaszał postępowanie konkursowe, uwzględniając potrzeby zdrowotne na danym obszarze w oparciu o plan zakupu świadczeń sporządzony na dany rok i uwzględniając wnioski zawarte w mapach potrzeb zdrowotnych.

W kontekście geriatrii postępowania konkursowe na świadczenia z profilu geriatrii ogłoszą według planów trzy oddziały wojewódzkie. Dotyczy to przede wszystkim oddziału mazowieckiego dla zakresu ok. czterech, pięciu podmiotów, opolskiego dla zakresu ok. jednego podmiotu i pomorskiego dla jednego podmiotu. Tak więc łącznie z tą liczbą profili, które zostały wymienione przeze mnie na początku, czyli 46, będzie stanowiło to w tej chwili liczbę profili geriatrycznych funkcjonujących w systemie, natomiast oprócz tego w ramach zaprezentowanej oceny potrzeby kształcenia geriatrów zapewne będą ogłaszane konkursy, aby oddziały geriatrii powstawały w ośrodkach naukowo-dydaktycznych. Dziękuję bardzo.

źródło: http://www.sejm.gov.pl

 

źródło:www.sejm.gov.pl/Sejm8.nsf/transmisja.xsp?documentId=FDF5FB3BC96973BBC125815900328235&symbol=WYPOWIEDZ_TRANSMISJA